بـارالهـا خـا نه ی یـار وفــا دارم کجاست

بـارالهـا   خـا نه ی     یـار    وفــا دارم کجاست

آن رهی که ختم  می گردد به دلدارم کجاست

جاده را گم کرده ام   وا مانده ام  در راه عشق

مـُرشد   بی تای  عالـم، نازنیـن  یـارم کجاست

کشتی عُشـاق عالــم  در  گِل  از  هجـران  او

نـاخـدای کشتی  هستـی    دادارم  کجـا ست

من  ز  او   تنـها  نگـاهی  ،  او  ز من کمتر گنـاه

پاکـم از آلـودگی  ،   سردار و سـالارم کجاست

همچو    بیـماری   به   بستر   طالب   روی نگار

آن طبیب درد بی درمان  و   غمخوارم کجاست

دیـده ای  پُر خون  ز  هجران  و  غـم    تنهائیش

مـرهـم زخم  دل  و  چشمان  خونبارم کجاست

آن ابر مردی که شاهان، خادمش را زیر دست

سرور  و  سلطان عـالـم یکه سردارم کجاست

تـا  به  کی   در  انتظار  ،  این  دیـدگان   منتظر

عاشقی  دل خسته ام  میعاد دلـدارم کجاست

تـار و  پـودم  ، هستی ام ،  معیار پاکی و صـفا

رهبر  درمـانـدگان  یـار  و  مـدد  کارم   کجاست

شامِ دیجور است به دیده  روز  روشن از فراق

نور دیـده ، روشنی بخش شب تـارم   کجاست

نـور چشمانـم  ،  عزیزم ،  یـار  و   محبوب  دلـم

اصل  و  فرع  و  هستی معنای گفتارم کجاست

روز دل شب گشته از طعن و شماتت های خصم

زخـم دل را مـرهـم   و  تنها  پـرستارم  کجاست

گلشن   آخـونـدی   از   عطر    وجودش  نـوبهـار

رنگ و بوی عاشقی ، تک بیت اشعارم کجاست

آخوندی